PO !
By zog on Saturday, January 27 2007, 16:38;
- { Vështrim Kritik } - 829 reads
Filed under: Kendveshtrim
Personalitet
Refleksion
Sot vetvetiu me erdhen ne mendje disa refleksione rreth fjales PO. Miratim ose aprovim te cilin secili prej nesh, sot, ia dedikon tjetrit aq natyrshem pothuaj automatikisht.
PO = POSHTE = POSHTERSI
Kjo lidhje midis ketyre tre fjaleve te çudit e bile zemeron. Kjo s'do te thote qe ketu s'ka te vertete ose aq me pak qe ketu s'ka tjeter veçse imagjinate te semure. E verteta vret, thote proverbi. Prandaj them se ja vlen analiza e hollesishme. Le ta fillojme ate ... nepermjet pyetjes : Kur njeriu lind, eshte me shume pohim apo mohim i diçkaje ? Domethene cili eshte shkaku ose nevoja e lindjes se tij, lindjes tone. S'ma merr mendia te mos kete shkak ketu, te jete rastesi. Ndryshe do te duhej te reduktonim gjithe historine njerezore, ne perralle femijesh. Per te patur mundesi diskutimi ose te pakten te fillojme e reflektojme mbi problemin, do te duhet apriori qe rolin e njeriut, te secilit prej nesh, ta marrim si faktor me rendesi. Pra te mendojme qe ne fillim qe secili e ka nje rol, lindja e tij nuk eshte veç tallje e natyres.
Mire, deri ketu. PO cili eshte ky rol. Dmth une jam pohim i babes tim apo mohim i tij. Sikur babai tim te kishte nje rol te vetin per te luajtuar dhe kete ta kryente mire pse do te duhej lindja ime ? Kur luajme lloton a nuk eshte bileta e dyte, mohim i se pares ? E mbushin ate ngaqe nuk besojme se kemi shanse ta rrokim lloton qe me te paren. Aq me shume bileta te mbushim aq me shume te pasigurte jemi tek shanset tona ne kapjen e llotos.
Pse tek njerezit te mos jete njesoj ? I pasigurt tek roli tij dhe permbushja me sukses i tij, babai ka nevoje per lindjen time. Mirepo ai harron qe, une jam ose une lind, si mohim i tij dhe jo plotesim, pohim, miratim apo aprovim i tij. Atehere pse me kerkon pohime te njepasnjeshme. Ta miratoj, tek mesimet qe me jep. Tek roli qe duhet te kem ne jete apo drejtimi qe duhet te marr. Sjellja qe duhet te kem drejt ketij apo atij, etj. A nuk duket absurde kjo ? Sikur ta dinte te verteten, dmth numrat fitues te llotos, perse duhej te mbushte bilete te dyte, te trete ....
Prandaj them se PO lidhet mesemiri me POSHTE e cila lidhet nga ana saj mesemiri me POSHTERSI. Per rrjedhoje kur themi PO biem POSHTE, bejme nje poshtersi. Ne mohojme rolin tone origjinal te mohimit te tjetrit, te prindit. Po te qe ndryshe nuk do kishim lindur.
Rate this entry
0/5
- Note: 0
- Votes: 0
- Higher: 0
- Lower: 0
Reklama të vjetra seksiste
Arti i të qepurit
Festa e clirimit te Angoles
Mode
Comments
po fjala JO?
Perse duhet marre ky "pohim", "mohim" i lindjes, si mohim dhe jo si vazhdimesi (pohim) i se shkuares se tashmes dhe se ardhmes?
Vazhdimesi ne çfare ? Verrej historine, familjen, jeten, ku ndodh vazhdimesia ? Nuk jam kundra asnje lloj llogjike tjeter, veçse pres ta shoh, ate.
Natyrisht qe vazhdimesi e jetes bazuar ne ligjet e natyres dhe jo te njeriut. Njeriu nuk eshte i afte ti ndryshoje ligjet e natyres. Njeriu ka treguar qe eshte i afte ti shkele ato,ti deformoje nepermjet frenimit p.sh tek lindja(abortet,kontraceptivet etj), ose vdekja, por jo ti fshije apo ndryshoje. Lindja dhe vdekja jane ligje te natyres ma ane te te cilave natyra ruan ekuilibrat e vet. Ne si gjithshka tjeter mbi toke, jemi pjese e mekanizmit qe i sherben ruajtjes se ketij ekuilibri, madje edhe pas vdekjes.Ne kete kuptim ne mbetemi nje pohim i saj(natyres). Nese per nje çast do te besojm ne teorine e evolucionit, atehere i bie qe perseri qe sejcili prej nesh te jete nje pohim i jetes, por edhe nese ne do te besojm ne teorine e krijimit te njeriut nga zoti, atehere perseri ne do te ishim nje pohim i jetes, sepse zoti nuk e krijoi njeriun per te mohuar vetveten. Une me teper do te besoja tek nje ligj "i pohimit te pohimit" se sa tek ligji i "mohimit te mohimit".Persa i perket historise, familjes,dinastite, sistemit shoqeror etj, keto jane lindur mbi bazen e ligjeve te njeriut, te cilat funksionojne mbi bazen me se shumti te mohimit prej vet njeriut.
Nuk kuptova ku ndodhej vazhdimesia tek shkrimi tend. Me rreshtat e fundit ti flet per te njejten gje, pra mohimin. Si dhe mua nuk me interesojne gjerat te cilat njeriun nuk e prekin ose ai nuk eshte i afte ti ndryshoje. Mua me intereson ajo qe njerezve u intereson ose ndryshe thene, gjerat qe na bejne neve njerez, shkurtimisht thene, ndergjegja jone.
Megjithese mendoj se edhe natyra ka ndergjegjen e saj. Ose me mire, ndergjegja e natyres (ose e zotit) personifikohet ne shkallen me te larte vetem tek njeriu. Njeriu eshte krijesa e natyres apo zotit po aq sa dhe keto jane krijesa te njeriut. Sistemi eshte komunikues dhe funksionon nga te dyja krahet njesoj.
Nuk thoshte kot Sokrati qe per te njohur boten, njih veten. Si me thene, ndryshe, te vertetat (mekanizmin e gjerave) i dallon me lehte duke njohur veten sesa boten.
Ju pyesni "kur njeriu lind eshte me shum pohim a mohim i diçkaje"?
Po nese kete "diçka" e lidhim me rrolin. Pra te ndalemi tek pyetja;i "sikur babai im te kishte nje rrol per te luajtur dhe kete ta luante mire pse do te lindja une?" Nuk eshte e qarte se per çfar rroli e keni fjalen, pasi ne jete njeriu kryen shum rrole.
Nese per nje çast do te ndalemi tek rroli si prind , baba a nene, atehere a do te arrinte babai yt ta merrte kete rrol, pra te ishte baba nese nuk do te te kishte lindur ty? A do te isha une nene nese nuk do te kisha lindur femijet e mij? Pra duke lindur femijet e mij une i kam pohuar vetes nje rrol me shume ne jete, ate te nenes. E ne kete rast a jeni ju nje pohim apo mohim i yni? A mund te mohoje njeriu diçka qe nuk ekziston? A mund te mohoja une rrolin tim si nene apo te qenurit tim nene, sa kohe qe une nuk jam e tille? A mund te jeni ju mohim i yni, pa u mohuar me pare rroli yne?
Ti u hodhe ne dege tjeter. E keqja eshte se e ke kap "problemin" ne front te gjere jo vetem duke mos e sqaruar dot por duke larguar çdo shans qe mund te ndriçonte sadopak.
Shumica e njerzve nuk kane asnje rol, ata e jetojne jeten pa e vra mendjen, sigurimi i nevojave elementare te jetes, ushqim, banim, veshmbathje, u merr pjesen kryesore te saj. Sa i perket shumellojshmerise se roleve per te cilin flet, jemi NE, qe shperndajme ne forme etiketimi, keto role MORALE, vetvetes ose te ngjajshmeve tane. Tek "roli si prind" njeriu nuk ndryshon nga kafsha. Me po aq dashuri e perkujdesje sa ty edhe dhija i lepin kecat e saj. Megjithate ne nuk i japin dhise asnje rol "si prind" tek rritja e kecave. Ajo force qe shtyn dhine te linde, ajo shtyn edhe njeriun ne po te tille rast. Mendoj se kjo eshte frika nga vdekja.
Prandaj te dobetit shtohen edhe me shume nga te fortet. Bashkimi tyre perben fuqine e tyre. Kjo shpjegon edhe pse u zhduken dinozauret dhe jo mizat. Pse po zhduken elefantet dhe balenat dhe jo minjte me tartabiqet. Etj.
Besoj e kuptove tani cili ishte roli babait tim ne jete ? Po roli i Aleksandrit te Maqedonise ? Ndryshimi midis tyre. Pse aleksandri nuk pati femije dhe babai im po ? Etj.
Me duken nje zgjedhje pak e tepruar referimet e mesiperme mes te cilave kuptoj se ju po perpiqeni te nxirrni ne pah veten si individ me nje rrol te caktuar ne shoqeri, megjithese kjo bie ne sy qe ne komentin tuaj te pare. Aty ndjehet edhe nje lloj pezmatimi apo zemerimi ndaj paraardhsve tuaj qe ju sollen ne jete si nje princ pa fron dhe trishtimi qe ju ndjeni nga pamundesia per te qene ai qe deshironi te jeni. Por ajo qe eshte me e dhimshme eshte fakti se ju jeni gjithsesi aq i pafuqishem saqe per te mbijetuar jeni vene nen sherbimin e minjve, mizave e tartabiqeve, qe nuk shtohen çdo dite vetem ne numer, por edhe ne pushtet.
(Aleksandri i madh pati nje djale nga martesa e tij me Roksanen)
(Aleksandri i madh vrau te atin per ti marr fronin)
Kurse ju........
LOL ! per veten time nuk kam nevoje te perpiqem me shkrime ne net. Perpiqem per te tjeret, per popullin kooperativist e liridashes.
Qe te veshtrojne dhe ata boten e veten, nga kendveshtrimi im. Ndoshta u duket ajo ose vetja me e bukur e per rrjedhoje u fryhet gjoksi me krenari te re.
Ndersa ty nuk po te marr vesh se per çfare perpiqesh. Apo me më fut mu ne rruge te zotit ? Hehe !
E forta eshte qe vetem rreshtat e fundit te shkrimeve ketu i ke ne teme (dmth ne lidhje me ate qe diskutoj dhe une). Ate dua te dij edhe une, pse e vrau baben Aleksandri ? Pse nje vrasesi te tille, pas qindra mijera vjetesh, i kushtojme akoma libra e filma, e jo ta zeme, ndonje burrit tjeter qe jep jeten per baben e vet.
Pastaj a di ti ndonje rast qe dikush ka dhene jeten per prinderit ?