Nje ankth me shterngoi fort, s me zinte gjumi. Kjo krisme me ngjante, si thirrje tmerri dhe jo si gezim feste. Nje perzirje emocionesh, ulurima njerezish, perzier si nje koktei e nje orkestre te cakorduar, njekohesisht drejtuar nga nje Dirigjent i cmendur. Valle pse s me ze gjumi, pse s mundem te injoroj kte feste qe s me perket mua, eshte kjo nje feste clirimi?

S`ja kuptova shijen, vecse...dicka ktu ishte prap e perbashket me vendlindjen time, me krismat qe tashme...kane ra ne heshtje(?)...nga lodhja...(?)...nga...(?)